


Gesponnen Woorden, Onzichtbare Zinnen
In de stilte van het bestaan hangt een web, verfijnd en breekbaar, als een fluistering die niet bedoeld is om gehoord te worden. De draden zijn geschreven met precisie, een taal zonder letters, een boodschap zonder stem. Het web lijkt een gedachtegang van de natuur zelf, gevangen in kristallen die schitteren zonder te spreken.
Elke lijn volgt een eigen pad, maar toch raken ze elkaar, kruisen en verbinden ze op plekken die een patroon onthullen. Het zijn woorden die nooit uitgesproken werden, zinnen die wachten op wie durft te luisteren. De vorst heeft de woorden gevangen, ingepakt in een bevroren jas die hun fragiele schoonheid benadrukt. Maar achter dat glinsterende oppervlak schuilt een verhaal – raadselachtig en toch vertrouwd.
Misschien is het een oproep om stil te staan, om de schoonheid van wat verloren lijkt te herkennen. Of misschien is het een herinnering dat communicatie niet altijd zichtbaar of hoorbaar hoeft te zijn. Het web beweegt niet, maar het leeft. Het zingt niet, maar het vertelt.
De draden zijn gespannen, als snaren van een onzichtbaar instrument, trillend van betekenis voor wie zich ervoor opent. Het is geen vraag en geen antwoord, alleen een aanwezigheid – een boodschap die zich laat lezen door ogen die kijken, niet alleen zien. Gesponnen woorden, onzichtbare zinnen. Hier hangt een taal die niet gemaakt is voor ons, maar toch voor iedereen.
Deze serie is gemaakt in: Putten, Nederland
